Ամեն մի հայ, առանձին վերցրած, առյուծ է, ինչպես և խելքով ու դատողությամբ՝ հսկա: Բայց ընկերական ոգու բացակայությունը խմբովին գործելիս ջլատում է նրա ուժերը...
Մի օր կզգաս իմ սրի կարիքը, բայց ինձ էլ չես ունենա, ապերախտ ժողովուրդ։
Այժմ լիզում եմ քո և թշնամու ինձ հասցրած վերքերը և սպասում են քեզանից խնդրածս վարպետին, որ գա, շուտ գա` կոպիտ գործիքներով հանելու իմ աչքերը...
Արդյոք մի բան հասկանո՞ւմ եք հայից… Որքա՜ն անհույս էր թվում իր ապագան, բայց և որքա՜ն հուսացող է նա: Ասենք իր կյանքում երկու բան բնավ չտեսավ. մեկ՝ բախտ, մեկ էլ հուսահատություն: Ինչպե՞ս ճանաչես նրան, ինչպե՞ս չափես...Անցիր նրա երկիրը: Ի՜նչ հիասքանչ վանքեր, հոյակապ աշտարակներ, գողտրիկ խաչքարեր: Հավատալ կարելի՞ է, թե ինքն է շինել այդ բոլորը...
Մեր խրթին ժամանակներում ամեն դասական համարվում է հնացած, անարժեք ինչ-որ մի բան։ Բայց նրանք մարդիկ էին, որոնց կյանքի դրվագներն էլ մնայուն, անանց դասեր էին...
Հայրենիքները չեն տրվում մեկընդմիշտ։ Հայրենիքները նվաճվում են ամեն օր։ Բայց մեկընդմիշտ տրված հայրենիքներ, չկան։ Վատ որդիներ են այն որդիները, որ իրենց հայրերի տան տեղը իրենց տները չեն բարձրացնում...
Ուշ գիշերով Ռուսաստանի Ռոստով քաղաքում մի գարեջրատան մոտով անցնում էի, երբ սպիտակ վերնազգեստով մի սպասավորի տեսա, որն անպայման հայ էր, և, ուրեմն, մոտեցա, հարցրի.
-Իմա՞լ ես, տնավե՛ր, իմա՞լ ես...
Ալիևի՝ «ռուսական կայսերական քարտեզներում Սևանա լիճ գոյություն չունի, այլ կա Գյոյչա» հայտարարությունը պետք է դիտարկել Ադրբեջանի ներքին ջրային ճգնաժամի և տարածաշրջանային ռեսուրսների վերահսկման նկրտումների համատեքստում...